De mens is niet meer dan een biologisch fenomeen, een bijzonder dier met beperkingen en een eigenwijs brein. Met de genetische wetenschap van nu treden we een wereld binnen die onze huidige wereld doet verbleken, het afdoet alsof we nog in de middeleeuwen leven. En vergis u niet, het gaat zo ver dat onze eigen ik, ons zelf, onze innerlijke stem waarvan we overtuigd zijn dat we zijn wie we zijn, teloor gaat.
Inhoudsopgave
Breininterventies
Het is moeilijk voor te stellen, de perfecte mens die nergens last van heeft, maar ongemerkt stevenen we af op een onvoorstelbare wending in de evolutie. De alsmaar aan zichzelf sleutelende westerse mens blijkt in staat met gentechnologie emoties die gepaard gaan met ingrijpende gebeurtenissen af te zwakken of de herinnering eraan zelfs totaal weg te nemen. Dat is voor velen goed nieuws. Met een simpele ingreep – de nare gebeurtenissen oproepen om daarna een pil in te nemen die het trauma voor altijd wegneemt – wordt het hedendaagse hulptraject van cognitieve gedragstherapie in combinatie met antidepressiva overbodig. En dat heeft alles te maken met ingrepen in de huishouding van ons brein.
Gentechnologie
In Amerika zijn bedrijven actief die tegen een smak geld met gentechnologie succesvol het geslacht van de foetus manipuleren. Dat is niets nieuws, omdat de mens altijd al heeft geprobeerd om het mens-zijn te beïnvloeden. Michael J. Sandel haalt in zijn boek Pleidooi tegen volmaaktheid uit 2007 (!) Aristoteles aan, die mannen die een zoon wensten adviseerde om voor de geslachtsgemeenschap de linkertestikel af te binden. En de Talmoed leert dat mannen die zich inhouden en hun vrouw eerst een seksueel hoogtepunt laten bereiken gezegend worden met een zoon. Bij andere methoden wordt rekening gehouden met het tijdstip van de bevruchting in relatie tot de eisprong, of met de schijngestalten van de maan. Ingrijpen in het brein is iets van alle tijden, zoals het toedienen van elektroshocks, groeihormonen, gesprekstherapie of op consult bij de huisarts die een onderliggende depressie vermoedt en medicijnen voorschrijft. Anders dan reparatiechirurgie zijn deze breininterventies gewoon en geaccepteerd, en het eind is nog lang niet in zicht.
Kleurenblind
Met de dag komen we dichter bij onze oorsprong, het biologische fundament dat de wetenschap vervolgens in twijfel trekt. Want zijn we wel wie we zijn? Is dat wat ons omringt  – die tafel, die stoel, die andere mens – wat we denken dat we zien? De vraag waarom een kleurenblinde geen kleur ziet, is eenvoudig te beantwoorden. Het betekent simpelweg dat er geen tint wordt waargenomen en kleur dus niet bestaat, terwijl dat in de perceptie van de kleurenkijker onbetwist is. Filosofen, psychologen en andere ogen in het wetenschappelijk spectrum zullen hun inzichten drastisch moeten herzien nu gedrag, emotie en beleving met gentechnologie hergedefinieerd wordt. Ethische dilemma’s liggen natuurlijk op de loer, maar stressbeleving zal strakjes niet meer zijn wat het is geweest.