Het interview begint met een foto van de directeur van het Sociaal en Cultureel Planbureau Kim Putters. Strak in het pak, smalle schouders, armen over elkaar en zijn haar in scheiding gekamd. Achter hem leunen twee boeken vanop een tafeltje tegen de muur van z’n kantoor. De synopsis van ‘De onwelkome boodschap’ luidt wat gebeurt als onderzoekers uitkomsten naar buiten brengen die voor hun opdrachtgever niet gunstig zijn.
Inhoudsopgave
Weg met de stress
Wederom staat deze week in het teken van (werk-)stress. Helaas schetsen nieuwe cijfers een somberder beeld dan vorig jaar. Een op de zeven werknemers is wegens chronische stress ziek thuis, en als we de werklozen, ZZP’ers en flexwerkers erbij optellen, komen we tot bijna drie miljoen mannen en vrouwen met forse gezondheidsklachten. Weg met de stress dacht Kim Putters en vertelde de interviewer wat aan de hand is.
De mens
Bijna alles wat hij zegt klopt. Over psychische klachten die voortkomen uit werkdruk en tot overspannenheid en verzuim leidt, het veranderende arbeidsethos en over maatschappelijke tekortkomingen als combineren van zorg en werk. Daarentegen slaat hij de plank mis als hij stelt dat stress minder te maken heeft met persoonlijkheidskenmerken dan met de context van werk en sociale omgeving. Daarmee gaat hij veel te gemakkelijk voorbij aan waar het over moet gaan: de mens.
Drie-eenheid
Als we het niet over de drie-eenheid persoonlijkheid, opvoeding en omgeving hoeven te hebben en de nadruk leggen op hoe organisaties en het individu het werk anders moeten inrichten om ziekte te voorkomen, wordt enkel een stukje van de immense problematiek belicht. De geïnterviewde stelt voor om druk zijn niet langer de norm te laten zijn, waarmee hij de rust voelt opkomen. Eerlijk gezegd word ik alleen maar onrustiger.
Onwetendheid
Gewoonlijk ben ik niet de persoon naar te reageren op wat mis is zonder na te denken over strategieën die kunnen leiden tot een oplossing. Een dergelijke houding veronderstelt een non-proactieve houding, hangend aan de lippen van de alwetende. Laten we nu eens bij het begin beginnen, bij het voorkomen van alle ellende. Een onwelkome boodschap, maar ik daag Kim en andere directeuren uit een doorsnee gezonde werknemer de vraag voor te leggen wat stress is. Daarna stel ik voor een willekeurig slachtoffer van burn-out dezelfde vraag te stellen en te informeren naar de oorzaken. Ik voorspel u, u zult versteld staan van de onwetendheid en de antwoorden die u krijgt.
