Want als je je te verantwoordelijk voelt, neem je de hele wereld op je schouders en dat geeft stress. Waarschijnlijk ben jij de eerste die klaar staat om te helpen als iemand iets nodig heeft.
Je wilt je moeder helpen omdat ze een dagje ouder wordt en het allemaal niet meer alleen kan, dus sta je dag en nacht voor haar klaar. Je wilt je partner tevreden houden dus doe je alleen dingen samen die hij leuk vindt, en negeer je wat je zelf wilt. Op het werk zeg je nooit nee tegen extra klussen, want iemand moet het toch doen? Dit zijn de ingrediënten voor stress.
Je hebt het hierdoor altijd druk, het lukt eenvoudig niet om 48 uur in 24 uur te proppen. Je doet van alles en toch kom je niet toe aan wat jij wilt doen. Je voelt de stress en frustratie. Je bent teleurgesteld want je doet alles voor anderen en het voelt alsof ze het niet eens door hebben en waarderen. Hierdoor voel jij je soms ook teleurgesteld en verdrietig.
Vroeger werd er, misschien niet altijd letterlijk, maar wel van jou verwacht dat je voor anderen moest zorgen. Hierdoor ben je dit als normaal gaan ervaren. Je hebt hierdoor altijd de neiging om jezelf weg te cijferen en omdat je ergens diep in jezelf voelt dat dit niet klopt, wringt dat. Want zo kom je niet toe aan die dingen die voor jou belangrijk zijn. Je voelt wel dat je zelf in de knel komt maar je weet niet hoe je dit kunt veranderen, zonder het gevoel te hebben dat je anderen in de steek laat.
Het is belangrijk dat je je realiseert dat dit een patroon is wat vroeger is ontstaan niet gezond is voor jou. Ondanks dat het heel normaal voelt, moet je leren om onderscheid te leren maken tussen wat zo voelt omdat je dat gewend bent van vroeger, of omdat mensen dat tegen jou hebben gezegd en wat werkelijk ook zo is.
Er is niets mis met anderen helpen, maar niet ten koste van jezelf. Denk maar eens aan de instructies die je krijgt in een vliegtuig. Als de zuurstof weg valt moet je ook eerst zelf het zuurstof masker opzetten en dan pas bij je kind of bij iemand anders. Want als jij bewusteloos raakt heeft een ander ook niets aan jou. En dat is in het leven ook zo. Als je goed voor jezelf zorgt kun je ook beter voor een ander zorgen. Niet omdat het moet, of omdat je dat zo geleerd hebt, maar omdat je dat vanuit liefde wilt doen.
Dat voelt in het begin misschien heel egoïstisch. Maar het is simpel weg onmogelijk dat je egoïstische bent als je je te verantwoordelijk voelt, het tegenover gestelde is waar! Maar omdat je gewend bent om hier op een bepaalde manier mee om te gaan denk je dat misschien wel. Misschien is je zelfs vroeger verteld dat je egoïstisch bent en dat je alleen maar aan jezelf denkt. Maar neem van mij aan als je te verantwoordelijk bent voor anderen, en je doet het een tandje minder, dan is egoïsme nog steeds het andere uiterste.
Sta vaker stil bij de vraag wiens verantwoordelijkheid iets nu echt is. Hierdoor zal je duidelijk worden dat een heleboel dingen die jij doet eigenlijk niet jouw taak zijn maar die van anderen. Daar komt nog bij dat zolang jij dat doet wat anderen eigenlijk horen te doen je ze de kans ontneemt om hun eigen verantwoordelijkheid te nemen. Anderen vinden het misschien wel lekker makkelijk als jij alles voor ze doet, maar voor hun is het net als voor jou niet gezond.
Dus heb je vaak last van druk en stress omdat je je te verantwoordelijk voelt voor anderen? Kom je vaak tijd te kort omdat je vaker voor anderen zorgt dan voor jezelf? En heb je daardoor last van frustratie, teleurstellingen en verdriet? Je kunt hier vanaf komen door dit patroon van te veel voor anderen zorgen te doorbreken waardoor je weer toe komt aan de dingen die jij graag wilt doen. Zo heb je meer rust, meer energie en kun jij meer genieten.
