Veel mensen hebben in eerste instantie moeite om hun burn-out te accepteren. Ze knokken keihard om zo snel mogelijk weer “normaal” te zijn. Zodat ze zich niet langer onbegrepen voelen door zichzelf en hun omgeving. En ze weer verder kunnen met hun leven zoals ze het altijd hebben gedaan.
Je dwingt jezelf om toch zo veel mogelijk gedaan te krijgen, ondanks dat je er de fut niet voor hebt. Dat is wat je gewend bent, want je kreeg vroeger al te horen dat je niet moest zeuren en gewoon door moest gaan. En dat doe je nu nog steeds. Nu je ziek thuis zit voel je je een nietsnut. En als mensen zeggen dat je maar gewoon weer aan het werk moet gaan voel je je schuldig. Omdat je voelt dat je dat echt niet gaat trekken.
Hierdoor put je je zelf nog steeds verder uit. De vermoeidheid blijft en je hebt niet het gevoel dat er vooruitgang zit in je herstel. Dit komt doordat je je jezelf zo onder druk zet dat de stress verder oploopt. Als je even rustig op de bank gaat zitten voel je je schuldig, ondanks dat je ziek bent. Je eigenwaarde daalt, omdat je het gevoel hebt dat je niets kunt bijdragen op deze manier.
Je blijft knokken omdat je je burn-out niet accepteert. Maar je schiet er niets mee op om het te ontkennen. Sterker nog door het ontkennen, maak je het probleem juist groter. Want je neemt niet de juiste stappen om er uit te komen. Met knokken gaat dat namelijk niet werken. Dat is juist de manier waarop je in deze situatie ben beland, het probleem en dus niet de oplossing.
Erken dus dat je een burn-out hebt. Je hoeft er niet blij mee te zijn of een gat in de lucht te springen. Erken slechts dat je een burn-out hebt. Dat zorgt ervoor dat je kunt stoppen met knokken. Zodat je niet langer hoeft te overleven, maar dat je van nu af aan kan gaan leven.
Mensen in jouw omgeving weten misschien niet wat een burn-out is. De kans is dus groot dat mensen in jouw omgeving niet snappen wat je ervaart. Ze daardoor dingen zeggen die je raken, terwijl zij er niets aan kunnen doen dat ze niet weten wat een burn-out is. Maar hierdoor voel je je misschien wel onbegrepen. Of misschien zeggen ze wel dat je je niet zo moet aanstellen. Onthoud dat een ander dingen kan zeggen die je raken, maar dat wil nog niet zeggen dat het de waarheid is.
Voorkom dat je de adviezen opvolgt van mensen die niet weten wat een burn-out precies is en weten wat er nodig is om je burn-out achter je te laten. Ik hoor maar al te vaak dat mijn klanten goed bedoelde adviezen krijgen van mensen die heel veel om hun geven. Maar iemand die niet snapt wat je doormaakt kan je natuurlijk nooit verder helpen.
7 tips om je burn-out te accepteren
- Stop met knokken, daarmee saboteer je jezelf alleen maar;
- Geef aan jezelf toe dat je een burn-out hebt;
- Hoe moeilijk je het ook vindt: neem rust;
- Leer om weer te leven in plaats van overleven;
- En ook als voelt dat ongemakkelijk, dat is juist goed, want je doet iets anders dan voorheen;
- Je hoeft je niet schuldig te voelen. Als je een andere ziekte zou hebben, zou je je dan ook schuldig voelen?;
- Laat je door een burn-out deskundige voorlichten over welke je persoonlijke de vervolgstappen.
Een klant kwam bij me met burn-out klachten. Hij voelde wel dat het niet goed met hem ging maar weigerde te accepteren naar zichzelf toe dat hij een burn-out had. Dit kwam omdat hij net in een nieuwe baan was begonnen en hij wilde zich dus niet direct ziek melden. Zijn leidinggevende was op vakantie, dus dat werk kreeg hij er ook nog bij. Na een paar weken hield hij het niet meer vol. Hij kon alleen nog maar huilen op het werk en werd naar huis gestuurd. Pas toen kon hij zijn burn-out accepteren. En vanaf toen stond hij open om de stappen te leren die nodig zijn om uit zijn burn-out te komen.
Kortom wil je graag uit je burn-out komen? Accepteer dan eerst dat je een burn-out hebt. Het ontkennen houd je gevangen in een knokken tegen je burn-out. Daar lek het beetje energie dat je hebt dan naartoe. En dat is natuurlijk energie verspilling. En als je je burn-out accepteert kun je stoppen met jezelf saboteren. En kun je de rust nemen die je nodig hebt om te herstellen en de vervolgstappen nemen om te zorgen dat je nooit meer een burn-out krijgt. Zodat je kunt leven in plaats van overleven.
