Inhoudsopgave
Dinsdag 19 mei 2014
Zo moe zijn, had nooit geweten dat ik zo moe kon zijn. Opstaan en half slapen, rijden naar het werk zonder dat je het eigenlijk beseft hebt…. Duizelig zijn, ’t gevoel hebben dat je bijna omvalt. Willen werken maar je op geen enkele wijze kunnen concentreren. En ik moet werken, ik moet bezig zijn, ik moet.. ik moet veel…
Godvert, godvert, het is ondertussen 9 maanden geleden en nog altijd zoveel klachten. Iedereen verteld me: het is voor ons ook lastig om te werken, maar voor mij is het elke dag slepen naar het werk. Ik ben wel nog maar 3 weken terug 4 volle dagen aan het werken. Ik heb ervoor 4 maanden halve dagen gewerkt. 4 maanden ben ik thuis geweest.
Ik doe heel graag mijn werk, maar het vlot niet zoals ik zou willen. Ik heb fantastische collega’s die mij opvangen wanneer het nodig is, ik bleit soms wat af!!! Dan vraag ik mij af, hoeveel geduld zal iedereen nog hebben? Hoeveel geduld zal mijn man nog hebben? Voor hem is het ook niet leuk als ik weer eens uitgeteld in de zetel lig, of als ik weer eens een potje aan het bleiten ben. Maar hij weet dat mijn liefde voor hem onvoorwaardelijk groot is.
Ik ondervind dat het schrijven een soort therapie voor mij is. En dat wil wel aan iedereen meegeven. Misschien kan ik er iemand mee helpen, of geruststellen. We zijn enkele dagen op vakantie geweest, het was heel stresserend, want alles wat in mijn “comfort zone ” ligt is goed. Alles wat daarbuiten is, dat moet ik overwinnen, ik ben bang, want wat als ik daar panikeer? Wat als … wat als is voor mij een dagelijkse zin. En ik weet dat ik deze moet weglaten. En de teugels moet zegevieren. Maar dit is niet altijd gemakkelijk.
Nu, we waren dus 4 dagen weggeweest, misschien is het daarmee dat ik zo moe ben. Moet ik het dan bekopen dat ik mij 4 dagen met mijn lief geamuseerd heb? (mijn lief!! we zijn al 16 jaar getrouwd). Had ik misschien beter 4 dagen thuis gebleven? Had, was… nog zoveel vragen??? Denk ik teveel? Natuurlijk!!!!
Maar ik kan ook alweer veel meer dan 2 maanden geleden: Ik kan terug typen zonder te kijken naar mijn toetsenbord, kan soms al eens van “de hak op de tak” springen, ik heb plezier aan mijn planten en bloemekes. Ik kan mij ontspannen terwijl ik niks om handen heb.
Ik geniet van kleine dingen, thee drinken uit mijn nieuw “viva Sara” kannetje, kijken naar mijn pas geplante bloemetjes, …. !! Ik rook niet meer, drink geen alcohol meer, ik drink veel water en ik probeer toch ook iets te doen aan mijn voeding. Al deze factoren zullen mij waarschijnlijk meer energie geven. Dus, het is alleszins de moeite waard.
Eigenlijk ben ik goed bezig. Maar soms heb ik een zwak moment, dat kan enkele dagen duren en dan moet ik schrijven. Het van mij af schrijven, de frustraties, dat heb ik van mijn liefste moeder geleerd. En het werkt!!
Tot een volgend zwak moment!
Woensdag 20 mei 2015
Héhé, eindelijk terug wakker !!
Voel me goed vandaag. Niet meer zo moe en ik kan me alweer terug enkele uren concentreren.
Mijn herstel verloopt traag, maar ik had ook niet anders verwacht. We zijn al maanden aan het herstellen.
En ik zal waarschijnlijk nooit meer “de oude” zijn. Maar dat hoeft ook niet meer. Ik wil het zelf niet meer. Ik had nog juist tijd om te ademen, dat gevoel had ik. We leven natuurlijk ook in een maatschappij waar alles rap,”juju”, moet gaan. Iedereen loopt van God naar Her, en ja hoor, we ontspannen ons wel, maar ik denk dat we ons er niet genoeg van bewust zijn.
Ik voel nog elke dag dat ik sneller moe ben, vlugger zenuwachtig en overprikkeld tegenover vroeger. Ik krijg dan een misselijk gevoeld. Het duurt veel sneller voordat ik hersteld ben spanning. Mijn zelfvertrouwen groeit terug, maar traag!
Ik laat ook veel gemakkelijker mijn gevoelens zien,en dit vind ik nog zo slecht niet. We hoeven ons ook niet altijd even opgewekt te vinden. En ik mag me al eens laten gaan. Maar daarna moet ik me herpakken, en mezelf terug oppeppen. De ene dag lukt dat natuurlijk beter dan de andere. Maar dit is niet erg.
Ik wou altijd iedereen “plezieren”, iedereen helpen, een luisterend oor zijn. En op zich is dit niet slecht, afstand nemen is hier belangrijk. En dit leer ik, het is een leerproces.
Daarom heb ik een nieuw IK-je bedacht: Mijn persoonlijke tips:
Blijf Positief
Maak tijd voor rust
Zet doelen
Zit niet stil
Neem afstand
En deze keer is het geen zwak moment 🙂
Dinsdag 21 mei 2015
Het voorkomen? Dat niet. Ik kan misschien eens beginnen bij het begin. Geruime tijd had ik hoofdpijn, nekpijn, rugpijn. Maar wie heeft dit niet!! Ik sliep al geruime tijd heel slecht, was altijd moe … Ik ondervond wel, dat ik niet meer stil kon zitten, ik moest bezig met iets, overal.. thuis, op het werk. Genieten van rust, stilte, neen dat kon ik niet meer. Ik was te onrustig.
Je herkent zeker het gevoel en de Rush van een zaterdag… eerst een wasmachine, dan vlug boodschappen en maken dat je terug thuis bent tegen dat de wasmachine gedraaid had, vlug was uithangen , nieuwe was insteken en terug boodschappen doen. Haasten tegen dat je terug thuis was voor het middageten !!!! Jeetje, dat was mijn zaterdagochtend. Ik krijg het al benauwd als ik er nog maar aan denk.
Ik leefde ook met mijn klok , alles moest op tijd en stond gebeuren, op dit uur en geen minuut later. Herstellende zijn van een burn out is een leerschool. En geen slechte leerschool. Natuurlijk dacht ik in het begin, waarom IK ??? Ik kon geen mail meer schrijven, ik kon geen gesprekken meer volgen, geen zonlicht verdragen, geen 2 zinnen lezen, niet meer slapen, niet meer eten (!!!), kon geen radio ,lawaai aan, tv? , no way … zelf 100 m wandelen lukte niet meer.
Maar ik heb me heel goed laten begeleiden door een fantastische psychologe, ik moest wel. Want hoe pak je een burn out aan? Ik dacht: enkele weken rusten en we zijn er van af !! Njet dus !! Elke dag deed ik een wandelingetje, probeerde ik een beetje huishouden, een vierde van mijn living (70m²) stofzuigen, meer kon ik niet. ..Mijn zelfvertrouwen heeft een enorme deuk gekregen. Mijn”denken” , amai, ik ben soms een drama queen.. tot ergernis van “mijn lief”… En het is soms sterker dan mezelf, dat denken!,.. goh ja, een knopje aan mijn hoofd zou welkom zijn : AAN – UIT
Eigenlijk deed ik alles in een extreme “regelmaat”… Alles via de klok !! Vlug gaan werken, vroeg beginnen, waarom??? Weet ik eigenlijk niet. Was dat nodig? Ba neen.. Moesten wij om 18u eten? Ik stond soms om 5u in de ochtend een taart te bakken,soep te maken, omdat mijn schoonvader voor de kids ,na school kwam..!! Waarom heb ik een burn out gekregen? Van wat? Ja.. zal vanalles zijn. Ik vraag het mij ook niet meer af.. nutteloze energie !!
Jeetje, maar ik was er wel content mee,hoor !! Ik was ook gelukkig.. en ik moet wel altijd eens “met mijn hoofd tegen de muur lopen” vooraleer ik iets aanpak.
En aanpakken !! Dat doe ik !
Maandag 25 mei 2015
Restverschijnselen
Ola, het kind heeft een naam: Restverschijnselen !!! Mijn burn out is verdwenen, ik ben herstellende maar heb wel “restverschijnselen” of restklachten… , Dat houd in – > concentratie problemen, geheugenproblemen, moeheid. . pft die moeheid !! Ik ben dat zo beu gelijk “koude pap” | | | Ik kan zoveel minder, terwijl ik het vroeger allemaal kon “verslaan”, nu kan ik maar een “kwart” van Wat ik vroeger deed. Maar daar probeer ik mee te leven. Heel veel prikkels ?? Dat blijft ook moeilijk. Het duurt ook veel langer tegen dat ik hersteld ben van spanning. Ik probeer een stuk rustiger en een pak minder streng te zijn voor mezelf. Ik kan ook niet anders, mijn lichaam protesteert vlug. Wat ik heel goed kan is luisteren naar mijn lichaam. Misschien een beetje teveel , ik ben nog zo bang om een terugval te hebben, terwijl ik weet dat ik het goed onder controle heb, ik neem de tijd voor ontspanning, wil “Rome” niet nabouwen op één dag!! Mijn gezin leeft rustiger , minder gejaagd . We proberen enkel dingen te doen die we leuk vinden. Dat klinkt misschien raar, en ik hoor al anderen denken” soms moet je iets doen dat je niet leuk vind”, dat is waar ! Maar je kan altijd het positieve er van in zien, dan is het zowieso leuker . Ik kan zo genieten van een tasje thee, een mooi muziekje op de radio en het schrijven aan mijn blog. Daar wordt ik rustig van. Mijn man en ik zijn gisteren gaan wandelen, zo hebben we extra de tijd om bij te praten, dit is belangrijk voor ons. Ik wil dan enkel de aandacht aan mijn man besteden.
Iedere avond gaan we samen wandelen, (de kids mogen niet mee)het brengt ons tot rust en kunnen we ronduit vertellen van de voorbije dag. Het is niet gemakkelijk voor mijn gezin. Ik kan niet zoveel verdragen, ik doe nochtans mijn best, maar het blijft moeilijk. Het lastigste is de moeheid, die maar niet verdwijnt, wanneer ik op het werk ben, eet ik ’s middags buiten, regen of geen regen, frisse lucht doet deugd. Een klein wandelingetje, een beetje beweging.. Ik vergeet ook zoveel, maar daar is een oplossing voor, opschrijven zoveel mogelijk opschrijven. Zelf mijn boodschappen moet ik opschrijven, op zich vind ik dat geen probleem, ik maak mij daar niet druk in. De concentratie is ook, allesbehalve goed !!! Maarja, ik moet geduld hebben, en dat heb ik Wel, hoor ! } Ahja, er zijn ergere dingen in het leven. En de mijne zijn van voorbijgaande aard !!
Allez, hup en We doen verder .
Een positieve Amélie ! (vandaag toch)
Zondag 31 mei 2015
“Ik heb niet alles wat ik zou willen, maar ik besef nu heel goed wat ik wél heb”
Ik Wil veel slapen, slapen, slapen, maar ik doe het niet. Keukenkasten kuisen, maar halverwege gaan we toch een wandelingetje maken. Heerlijk met de Wind in m’n haren en een prachtig vogelconcert op de achtergrond, Wat is het leven mooi, ik kan mij al zoveel gemakkelijker ontspannen, ik kijk naar de Wolken en zoek ‘figuurtjes”, … Mijn man is zelfs aan het neurïen, (niet dat het op iets trekt ;)), maar hij zal ook wel content zijn. Halverwege de wandeling voel ik mij terug moe worden, maar geen probleem: ik ga daar niet ziek van worden, het is “gezond moe zijn”, Een gsm-batterij laadt je een volledige nacht op, dan werkt je gsm enkele dagen naar behoren, dit kan je gedurende een lange tijd doen, één jaar of 2 jaar later, na een laadbeurt, is de gsm al terug plat na enkele uren: Wel zo is mijn batterij !! (na 2 dagen werken is ze ook terug plat) Ik Weet dat het terug goed komt, en ik mag Wel zeggen dat de voorbije Week een goeie week was. Buiten het moe zijn, de concentratie die nog op geen bal trekt, en de vergeetachtigheid, maar al bij al zijn dit niet zoveel klachten
ΙΥΥ ΕΘ (“, Ik hoor ook rondom mij dat er heel wat mensen zijn die een burn out hebben / gehad hebben. En bij sommige mensen zie je ook dat ze er niets uit geleerd hebben. Bij een burn out moet je uw levenspatroon anders gaan aanpakken, dit betekend natuurlijk niet dat je niks meer moet, e… Ik zelf heb mijn “gestructureerde” aanpak moeten veranderen. Niet alles hoeft meer perfect te zijn, niet alles moet tip top verlopen. Mijn huis moet niet elke week gepoetst worden, taken moeten vandaag niet afgewerkt Worden,.. Sommige mensen maken graag lijstjes. Belangrijker is om een doel te stellen en te weten waar je focus ligt. Dat kan heel abstract zijn. Als ik even de weg kwijt ben , kan dat doel dienen als interne gsp. Op de momenten dat ik een belangrijke beslissing moet maken kan ik terugvallen op dat doel. Ik laat mij niet meer meeslepen in anderen hun emoties… ze vreten energie. Ik stel mij op als observator en neem afstand. Dat lukt aardig. Ik ben bewust blij met wat ik allemaal heb. Ik heb niet alles wat ik zou willen in het leven. Ik zou heel graag een huisje hebben in de Ardennen, en ik zou
iets meer vakantie willen nemen, ik zou daar heel triest Over kunnen worden, kunnen denken dat ik pas weer geluk ga kennen als die wens in vervulling gaat. Maar dat gevoel heb ik niet. Ik besef heel goed wat ik wél heb: een huis, een geweldige job, genoeg geld om te kunnen doen waar ik van geniet, gezonde kids, enkele hele goede vrienden, toffe zussen, leuke familie !!! In mijn kern ben ik gelukkig, soms komt daar een laagje verdriet, frustratie of woede op, maar binnen in blijft die gelukkige kern intact. Dat heeft een heel geruststellend gevoel. Op naar de volgende week? Ik zie het volledig zitten…
Maandag 8 juni 2015
Genieten ||
Hmm, hmm, Ik durf “voorzichtig” zeggen dat het beter is… dat het goed komt… maar ik
schreeuw het , nog niet, van de daken. Het is nog altijd lastig om normaal te functioneren. Maar wat is normaal? De Amélie van vroeger?? Wil ik dit terug zijn ?? Wil ik wel een duizendpoot zijn en altijd van de hak op de tak kunnen springen? Wil ik terug met 36 dingen tegelijk bezig kunnen zijn?
Neen, ik dacht van niet !! Ik ben het zelf 100% zeker !! Ik vind het nog altijd leuk om het druk te hebben.. Maar ik regel gewoon alles anders. Ik stel een doel, een regel … Wat vandaag niet kan, kan morgen of overmorgen. Prioriteiten stellen !
Een hele goede vriend van mij zegt altijd : Amélie , Relativeren !!! Hij heeft gelijk , hoor!! Ik luister naar de oudere, wijze vriend !!! Hij zal het graag horen ;))
Ik ben soms nog zo zenuwachtig dat ik er misselijk van wordt. De laatste tijd heb ik dit misschien maar één keer per dag meer !! Het is lastig als ik ergens een bepaald uur moet zijn, dan voel ik terug de stress opkomen. En dit is zo onnozel want ik ben nooit ergens te laat. Ik neem voor alles de tijd. Jeetje, jeetje, … hoor mezelf nu eens bezig, ik ben aan het zagen !!
Ik heb zo’n prachtig weekend gehad. Een super ontspannend Weekend. Een Weekend waarvan ik 16 uren in de zon heb gelegen. Met een boek, Verse aardbeien en leuk gezelschap !!
En nu ben ik moe, heel moe, het wordt alweer moeilijker om mij te concentreren, mijn zicht wordt terug waziger.. en dan weet ik : het is genoeg
geweest voor vandaag. Ik heb genoeg gewerkt en mijn hersenen laten “draaien”, nu geniet ik nog van een gezellige avond , zetel plakken 😉
Doei
Amélie
Zondag 14 juni 2015
Bewuster leven
Zalig, zalig, Buiten op het terras, op den achtergrond mijn vriend die luid aan het kraaien is !! En zijn vrouwelijke gezellen die aan het vertellen zijn. Een vliegtuigje dat we horen, de parachutten die we horen openvallen. Mijn kamperfoelie die zo lekker ruikt !! Jammer dat ik geen geur op mijn blog kan verspreiden.
Daar geniet ik van . Dat zijn kleine dingen, maar o zo rustgevend. Ik heb dat toch allemaal weer moeten ontdekken, weer leren genieten..
Nochtans was het deze week niet allemaal rozegeur en manneschijn. De moeheid was aanwezig, heel erg. Gelukkig heb ik op het werk veel afwisseling, want ik dacht dat ik bijna in slaap viel. En dan heb je ook altijd van die hele plezante die er dan nog een schepje bovenop doen : “Amélie je ziet er zo slecht uit vandaag”… Ja hallooo… attente mannen zijn het !!!
;)Maar ik heb toch veel leuk werk verricht. Ik was content van mijn werk…
En één zo’n dag kan mijn humeur toch helemaal omdraaien, dan voel ik mij niet zo best, kom ik misselijk, en soms denk ik dan: godver gaat dat hier nog lang duren??? Als ik heel erg moe ben, dan krijg ik een druk in mijn oren, en dan weet dat ik het terug kalmer aan moet doen.
Ik zou zo graag “klacht vrij” zijn, gewoon weer kunnen doen Wat ik wil doen. Natuurlijk kan ik alles nog doen, maar met mate. En dit is toch een probleem voor mij: met mate !!! Ik moet doseren, in alles wat ik doe. Op tijd rust nemen, een beetje zonnen, mijn blog onderhouden, dingen doen die ik leuk vind. En er zijn niet veel dingen meer die ik niet leuk vind. Dus eigenlijk is dat zo slecht nog niet.
Ik leef bewuster!!! Ik omring mij alleen met positieve mensen.
Vandaag zal ik zeker verder genieten van het zonnetje en mijn tuin. En mijn
volgende doel is : rustig blijven, kalm, en hup we doen verder !! Op naar een volgende week en we beginnen stilletjes af te tellen naar het zomerverlof
Amélie
Dinsdag 16 juni 2015
You never feel better than when you start feeling good after you’ve been feeling bad ||
Hoofdpijn, moe, moe en mijn zicht verminderd weer. Ik blijf optimistisch, zo erg zal het wel niet zijn. Ik zal eens vroeger gaan slapen.
Rustig blijven. Mijne strijk mag nog een avondje in de mand liggen.. Jammer dat er geen kaboutertjes zijn die hem komen doen, é ?? Ik heb het gevoel dat mijn hoofd volledig gevuld is, er zit precies teveel in. ( ja, echt!!) Waarom duurt het zo lang? Zal ik mijn energie, die ik vroeger had, nog wel terug krijgen? Ik doe alles wat ik leuk vind, ik overdrijf in niks. Ik heb een super job, een fantastische echtgenoot en leuke kinderen… En toch twijfel ik aan mezelf. We zijn nog maar 2 werkdagen ver en ik ben Versleten, grrrr.. het is niet goed, ik weet het maar ik ben daar gefrustreerd door. En morgen zal het waarschijnlijk beter gaan. Maar nu, neen, nu heb ik echt niet veel nodig. Ik schrijf mijn blog om mijn lieve echtgenoot te ontlastten met m’n gezaag… !!! Waarvoor hij dankbaar is. Ik heb gisteren een heel fijn gesprek gehad, en ik kreeg de opmerking: Op tijd aan de alarmbel trekken !!! Jamaar, wanneer moet je dat dan doen? Elke keer als ik weer eens moe ben? Of als ik terug enkele klachten heb? Neen, zo zit het niet in elkaar… ik probeer altijd maar verder, en probeer mij rustig te houden door dingen te doen die ik / we leuk vinden. Ik voel me goed, “de moraal” zit Wel goed, en dat is ook goed. Ik las een artikel over Burn out en ik citeer: Het zijn de meest gedreven en de vriendelijkste mensen die eerst een burn out hebben. Ze gebruiken al hun energie voor het bereiken van hun doelen of investeren het in anderen… Het zijn toegewijde mensen in hun job en/of prive. In het begin van mijn BO, dacht ik dat ik een zwak persoon was.. maar dat is helemaal niet zo. Ik had zoveel te doen, en voor niks tijd, stond om 5u op om een taart te bakken, of was al soep aan het maken. Belachelijk, onnozel, en waarom? Omdat de kinderen dan als ze van school kwamen al iets lekker konden eten. (met een koekje ging dat ook lukken, njé !) Dus, toegewijd was ik wel !! Nu ben ik heel erg bang om andere mensen te helpen. Of een luisterend oor te bieden. Maar moet ik dit doen? Neen… en dit is niet echoïstisch van mij. Het hoeft niet. Ik bedoel, vroeger ging ik naar iedereen zijn problemen luisteren en een beetje raad of moed geven. Maar daar stak ik dan zelf zoveel energie in
—— !! En dat heb ik de laatste maanden geleerd: ik gebruik mijn energie voor andere dingen. Voila, ik heb mijn verhaal weer eens mogen vertellen, feel better ||
You never feel better than when you start feeling good after you’ve been feeling bad ||
Vrijdag 26 juni 2015
Happy Hollidays
Ola Pola, wat gaat het goed deze week. Ik ben niet zo moe meer, ik kan mij goed concentreren en op mijn werk verloopt het piccobello. Onlangs ben ik wel gestart met extra magnesium bij te nemen. Misschien helpt het Wel… wie zal het zeggen??? Elke morgen probeer ik om 8u30 te starten op mijn werk. Maar nog altijd ben ik ’s morgens misselijk, het duurt lang eer ik “wakker” ben. Na een dag werken ben ik wel pomp af.. mijn hoofd voelt zwaar en vol aan. Ik krijg een druk op mijn oren. Maar niet getreurd, zo’n prachtig weertje. De bloemetjes zijn fantastisch mooi !! ( dankzij mijn goede zorgen, é!) Op dit moment werk ik reeds zo’n 6 maanden, het gaat goed met mij. Ik hoop na de zomer te kunnen zeggen dat ik er terug helemaal sta!! In het totaal heeft heeft mijn burn out 1 jaar geduurd. Blijkbaar had ik dit nodig om de nodige lessen te leren. Ik heb controle over (bijna) alles en ik voel dat ik iedere week meer energie krijg.
‘k geloof zelf dat ik beter kan functioneren dan vroeger, beter kan organiseren, thuis en op mijn Werk. Overzichtelijker..
Naast het herstel ben ik rustiger en relaxter dan ooit en ik maak me niet zo druk meer. (soms wel!) In het begin las ik heel veel over burn out, en dan waren er zo van die titels bij: Proficiat met je burn out !!! Nu begrijp ik dit volledig… Overspannen raken en vervolgens een burn out was de enige oplossing om mij te corrigeren.
Ik wens mezelf een super vakantie toe, want vorige zomer was het begin van mijn burn out.
En al mijn lezers Happy Hollidays en see you next time
Dinsdag 7 juli 2015
Het stressbeestje is terug ||
Hoofdpijn, maagpijn, rugpijn, tandpijn, moe, moe en mijn darmen werken op volle toeren.. Het “stressbeestje” is terug. Grrr. weer heel wat minder de laatste dagen.
Het Weekend Was te druk. De voorbije week had ik teveel mensen rondom mij.. Teveel verhalen rond mijn oren, al die emoties, al die verschillende prikkels. Ik kan dit niet echt niet verdragen. Soms voel ik mij precies een sociaal bureau waar iedereen zijn misérie komt vertellen. En ik wil dit niet. Ik heb het al moeilijk genoeg met mezelf, ik ben mentaal niet sterk genoeg om iemand zijn problemen te horen.. laat staan dat ik ze wil helpen. Ik Word er zo doWn van, en die stress dan !!! Nee, niet opnieuw |
Het is een jaar geleden dat mijn batterij leeg was. Ik herken de signalen die mijn lichaam geeft. Ik weet Wanneer het genoeg is geweest. En dit is zo’n moment.
Mijn omgeving is verwittigd, ik trek mijn grenzen, stop!! Laat mij genieten van mijn rust, ik heb de rust nodig. Mijn gezin is genoeg. Vandaag ben ik niet zo optimistisch, het was/is een heel lastige dag geweest. Lang geleden dat ik het nog zo moeilijk heb gehad. Mijn “rots in de branding” kon mij vandaag ook niet helpen. Ik moet het zelf aanpakken. En getver.. het is zo verdomd lastig. Ik weet zeker dat de personen die ook herstellende zijn van een burn out dat zij mij begrijpen… maar voor iemand anders is het niet zo evident. . .
Weetje wat er wel positief is? Ik luister naar mijn lichaam, naar de signalen die mijn lichaam geeft. Maar soms weet ik niet wat ik moet doen… Deze avond heb ik een Wandeling gedaan, een beetje uitwaaien, en het deed wel deugd. Mijn blog helpt ook, alles van mij afschrijven, en ik vind het niet erg om dit te delen met anderen. Misschien help ik er wel iemand mee die mijn stressbeestje ook op bezoek heeft.. Mijn huisdokter (een top-arts) zegt dat ik geduld moet hebben..ja hoe lang nog???
Hmmm… morgen beter, zekerst??
Zaterdag 11 juli 2015
Doseren ??? Ik kan het niet meer horen! Maar ik zal toch moeten….
Wat moet ik nu doen? Rusten? Een wandelingetje? Beetje stofzuigen? Ik ben precies een slaapwandelaar. Ik voel mij niet helder. En ja, ik ben over mijn grenzen gegaan. En dit mag ik nu Weer bekopen. Gisteren op bezoek geweest naar de Psy, en idd het herstel van een burn out kan lang duren, heel lang duren. En ik zal nooit meer op het niveau komen waar ik een jaar geleden stond. Dit mag natuurlijk niet meer, want toen stond ik in het “rood”. Maar ik zou het willen roepen, tieren, brullen : WAAROM ??? Ja, ik Weet natuurlijk wel waarom, en mijne moed zit vandaag in mijn Schoenen, … Ik ben misselijk, en moe moe… Op mijn werk was het enorm lastig om maar te kijken naar mijn scherm, mijn zicht is weer niet zo super.. Doseren, zegt psy.. jaja dat is allemaal gemakkelijk praten , DOSEREN!! Ik kan dat Woord niet meer horen! En zoals het nu is, ben ik nog altijd aan het bekomen van mijn vorig weekend. Het is mijn eigen schuld, ik moest mijn activiteiten maar meer GEDOSEERD hebben. Amai, nooit gedacht dat een herstel zo lang kan duren en lastig kan zijn. En ik weet natuurlijk dat er veel ergere dingen zijn dan een burn out, maar voor mij en mijn omgeving is het ook lastig.
Genoeg negativiteit : Ik zal mij straks een beetje bezig houden met de bloemetjes en een dutje doen in mijn tuin. Dat zal zalig zijn, daar twijfel ik niet aan. Ik voel dat ik nood heb aan de rust. Nog 2 weken en dan zoeken we de rust oр.
Twee weken rustig, gezellig niks doen. Genieten (hoop ik) van een vakantie waar we naar uitkijken. Een vakantie die mijn gezin nodig heeft, mijn echtgenoot alleszins, want hij ziet er ook moe uit. Het zal hem deugd doen na alle perikels van het voorbije jaar. Gelukkig heb ik veel vrienden en vriendinnen, pracht buren, collega’s (die mij nauw aan het hart liggen), een super familie die toch , nog altijd, mij oppeppen en het allemaal aanhoren. Ik heb een collega die zelf enorm veel heeft meegemaakt en toch nog altijd de tijd heeft om mij te steunen ! Zo’n straffe madam… Thx, muízeke | | |
Diep ademhalen, luisteren naar mijn ademhaling, in en uit.. de wind die door mijn haren waait, de zon op mijn rug, vogeltjes op de achtergrond, mijn vriend die aan het kraaien is (een haan) , een vliegtuigje in de verte, ik hoor een ekster, meeuwen, dat maakt mij Weer rustig.
Frustraties op papier, dat kan deugd doen !! Hopelijk duurt het geen jaren meer, anders kan ik een boek uitbrengen … )
Vrijdag 17 juli 2015
Hallelujah
Hallelujah, licht in de tunnel!!!
En wat voor een tunnel heb ik terug gehad. Het was een donkere tunnel, waar 2 weken geen eind aan kwam te komen.
Na enkele stressvolle weken voel ik mij terug goed. Beter en rustiger.
Ik heb ondervonden dat stress al mijn energie, en ik heb er niet veel, volledig opslorpt. En ja, ik kwam daar vandaag nog maar achter !!!! Ik dacht al dat ik niet meer “normaal” ging komen.
Mijn stress heeft een oorzaak, en als ik deze niet aanpak dan krijg ik klachten.. veel klachten.. ik ben in één week 5 kg kwijt. Ik heb mij ellendig gevoeld, doodmoe, overprikkelend, misselijk, … maar ik heb eruit geleerd. Ik herken de signalen en dan weet ik dat ik er iets moet aan doen. Ik heb het aangepakt. ” De koe bij horens aangepakt”, en het voelt fantastisch.
Mede dankzij mijn psychologe, die mij, nog altijd fantastisch begeleid. Niet meer zo frequent als in het begin.
Natuurlijk is mijn incasseringsvermogen niet groot, ik kan niet zo goed meer relativeren.
En ik moet nog altijd leren om mijn, aangetaste lichaam( mag ik het zo noemen?) te aanvaarden.
Aanvaarden dat ik veel gevoeliger ben, aanvaarden dat mijn stressfactor beneden alle peil is, aanvaarden dat ik veel sneller moe kom. Ja, best wel veel om te aanvaarden, en ik leer er mee leven.
Ik heb mij voorgenomen om in mijn vakantie nog meer te luisteren naar de signalen die mijn lichaam geeft. Ik voel dat mijn lichaam moe is, dus misschien las ik iedere middag een siesta in, zo iets van een half uurtje. Dit zal mij deugd doen. We gaan op reis waar het lekker rustig is, waar je nog de vogels hoort, de wind hoort, en dat zal mij deugd doen.
Misschien ook nog belangrijk, en dit wil ik nog heel graag vertellen.. Niets moet , alles mag als ik het maar leuk vind. En ik weet dat niet alles meer perfect moet zijn. Maar het is soms nog zo moeilijk om toe te geven aan de noden van ons lichaam.
Dat zal het aard van het beestje zijn: ook ik moet nog altijd leren dat het ok is om een boek te lezen in de namiddag, of om ’s morgens eerst rustig mijn krantje te lezen. Of gewoon enkele uren in mijn tuinzetel niks doen. Het is toch heel belangrijk dat we onze rustmomenten inlassen. Maar zijn rustmomenten ook ontspanningsmomenten? Ik denk dat dit hetzelfde betekend. Want als we ons ontspannen zijn we rustig,toch? En die rust, jongens,jongens wat voelt dit heerlijk aan . Ik zou dit moment zo voor altijd willen vasthouden. Maar dan komen er terug “piekermomenten”. En die piekermomenten doen mij beseffen dat er nog wel wat werk aan de winkel is. Maar ook daaruit kan ik leren. Waarom pieker ik? Omdat ik mij zorgen maak over iets. Die zorgen veranderen in piekeren en dan stel ik mij de ergste scenario’s voor.. Het vreet energie, ik word er angstig van, moe van.. dus probeer ik STOP te zeggen, dan probeer ik mijn gedachten te verzetten. Mijn bloemetjes te onderhouden, ik moet mij natuurlijk dwingen om dan vol goede moed iets te doen. Maar het lukt. En, ik ben er zeker van, we moeten toch bezig blijven,hé ? Een hele dag in de zetel hangen zal ons ook geen energie geven en we zullen ons er alleen maar moedeloos in voelen.
Dus, hop met de geit, op naar een volgende rustige , ontspannende week !!!
Amélie
15 augustus 2015
Alles onder controle
o jee… we gaan op vakantie. 2 weken naar de Ardennen, wat ga ik daar allemaal doen? Zal het lukken ? Straks voel ik mij niet goed, en dan? Wat dan? Amélie, komaan, waarom zou het niet gaan??? ? Niet onnozel doen,e!! Ik denk dat ik een beetje “vakantiestress” heb,… Ik blijf rustig en begin op tijd aan onze valiezen. Alles ligt klaar, nog één keer slapen, ik zou liever thuis blijven, hier in mijn vertrouwde omgeving.. voor mijn B.O. ging ik heel graag op vakantie, nu niet meer… Ook dit zal ik terug moeten overwinnen. Mijn maag draait een beetje, een beetje maar.. goed, é!!
Alright, de dag is aangebroken, alles zit in de auto , we kunnen vertrekken. Ik zie het helemaal zitten. In de auto begin ik natuurlijk te denken, en mijn verhaaltje in mijn hoofd heeft geen happy end.. Ik neem mijn gsm en speel een spelletje, om mijn gedachten te verzetten, en ja hoor.. het lukt !!! Goed gedaan!!! Ons vakantiehuis was prachtig, ik heb 2 weken genoten, gewandeld, lekker gaan eten, van mijn familie en super buren genoten. Het was jaren geleden dat ik nog zo’n rustige, ontspannende, kalme, maar toch actieve vakantie gehad heb. Ik had mij voorgenomen om iedere middag een siesta’ke te houden, maar neeeee … geen tijd gehad, jawel wel tijd gehad, maar ik had er geen nood aan. Gedurende mijn vakantie heb ik geen stress gehad, en bijgevolg ook geen klachten. Dus, niet moe, geen maagpijn, alles in orde !!!
Ik heb veel geleerd het voorbije jaar, ik ben misschien ook wel iets egoïstischer geworden, en dit is niet erg !! Ik leef voor mezelf en niet meer voor anderen. Zolang wij in ons gezin gelukkig zijn: dat is het voornaamste. En ik ben gelukkig, ook op mijn werk. Ik kan alweer terug relativeren. En die moeheid???? DIE IS VERDWENEN !!! Mijn BO heeft een volledig jaar geduurd, en ik denk dat ik er vanaf ben, maar ik blijf waakzaam…. stilletjes, en heb ik eens een mindere dag ( dat gebeurd) dan panikeer ik niet meer zo snel, morgen beter. Ik werk 4/5 en dit bevalt me prima, ik heb nog de tijd voor mijn gezin en ook voor mezelf.
Aan iedereen die “worsteld” met een burn out: het wordt beter!!! Met veel tijd en het is een harde leerschool maar de moeite waard … ( achteraf gezien,toch)
Lieve groetjes, Amélie
16 september 2015
Ah, geen zo’n goed nieuws eigenlijk, mijn grootvader is overleden.
Het was een pracht van een mens. Voor iedereen stond hij klaar, altijd welgezind.
Ik heb een fantastische kindertijd beleefd met hem, zelf mijn kids vonden onze Parrain prachtig!!
Een betere grootvader kon ik mij niet wensen.
Parrain, het gaat je goed hier boven !!
En ondertussen kabbelt mijn leventje verder.
Het is terug aangenaam.
Ik heb wel iets fantastisch die ingebouwd is bij mij: een super de luxe, eerste klasse alarmsysteem !!!!!
Dit geeft aan wanneer het genoeg is geweest. Hoe ik dit weet? Ik voel het.. een druk in mijn oren, mijn armen beven dan een beetje, en ik krijg een stressgevoel in m’n maag.
Dan heb ik eventjes tijd nodig om te ontstressen. Eens goed in en uit ademen? Dat helpt niet veel.
Een wandelingetje maken, mijn hoofd leegmaken. Een goed gesprek, dat kan ook eens deugd doen.
Gedachten verzetten, denken aan iets leuk, onze voorbije vakantie .. ah dat was super!
Op mijn werk vlot het ook goed. De ene dag beter dan de andere. Ik moet goed organiseren.
Mijn plannetjes om taak per taak af te werken… die liggen al in de prullenbak. Alhoewel ik ze wel wil gebruiken, nee.. ik spring van de hak op de tak !!! Maar ik vind dit niet zo erg, uiteindelijk zijn alle taken wel tegen de avond af gewerkt. Dit is ook belangrijk. Ik heb terug een voldoening van mijn werk. Ik schrijf wel terug alle taken in een boekje. Zo kan ik niets vergeten .
Ik stel prioriteiten.
En ik vergeet natuurlijk mijn grenzen niet. Ik kan ze ook niet vergeten, mijn lichaam verteld me dit op tijd en stond.
Ik heb natuurlijk nog mindere dagen, dagen waar ik me moe voel. Niet lichamelijk moe , maar mentaal moe. Een half jaar geleden was ik nog zowel fysiek als mentaal moe. Mijn fysiek trekt nu nog op niks.Maar dit ligt volledig aan mezelf.. ik ben geen sportvrouw, ik wil er ook geen enkele moeite voor doen!! ( enkel het wandelen kan me bekoren)
En op zo’n dagen ben ik niet de gezelligste… oeps.. iedereen heeft zulke dagen. Dan ga ik enkele keren extra vroeg slapen . Dan kunnen we er weer tegen.
Grts van een opgewekte Amélie.
