Sinds de jaren zeventig is prof. dr. Theo Compernolle bezig met stressmanagement. De titel verraad de manier waarop je als individu of als bedrijf omgaat met (werk-) stress.
Het boek, uitgeven door Lannoo en Scriptum, begint prikkelend met acht redenen om gestrest te blijven, en zestien methodes om negatieve stress hoog te houden:
- Vermijd lichaamsbeweging
- Eet om het even wat je wilt
- Word dik
- Gebruik veel stimulerende middelen
- Verwerp al de ontspannende methodes die de softies gebruiken
- Slaap te weinig
- Verwaarloos je sociaal steunend netwerk
- Neem alle kritiek persoonlijk op en reageer agressief
- Onderdruk je zin voor humor (als er nog wat over is)
- Zowel mannen als vrouwen: wees macho
- Wees een workaholic
- Verwerp prioriteiten en timemanagement
- Stel uit
- Pieker over zaken die buiten je invloedsfeer liggen
- Word niet alleen een perfectionist, maar stel je normen onwaarschijnlijk hoog
- Probeer hoog te scoren op alle 15 voorafgaande methodes om gestrest te zijn
Op verhelderende wijze zoemt de auteur in op de verschillende onderdelen en werkt de thema’s in detail uit. Over multitaskers die zichzelf bedriegen, over stresskoffiehoofdpijn, weekendmigraine, verslaving aan kalmeringsmiddelen, roken en drinken.
Stress is niet alleen een kwestie van werkdruk, maar van een combinatie van werkdruk, invloed hebben en sociale steun. Veerkracht wordt in belangrijke mate bepaald door steun die we ondervinden in gezin en familie, de invloed die we hebben op de werkomgeving en leefstijl. Werkgever en werknemer vinden in hun (vaak vrouwelijke) partner een onbetaalde kracht van het bedrijf, een onderschat fenomeen in de stressbalans tussen werk en privé. De vrouw is van nature beter bestand tegen stress, maar als zij te veel op haar bordje krijgt staat ze er vaak alleen voor.
De grootste groep werkenden, de zogenaamde breinwerkers, zijn in plaats van massagestoelen of fitnessruimte beter gebaad bij een goede leider. Daarmee slaat de schrijver een brug naar stressmanagement, een pleidooi af te zien van goedwillende hulpverleners die met stresstrainingen de gezondheid en welzijn van de werknemer proberen op te vijzelen. Het managen van stress en veerkracht zou zich prioritair moeten richten op de strategische doelstelling van het bedrijf, op het verbeteren van de bedrijfseconomische prestaties. Het bevorderen van het welzijn is een onvermijdelijke bonus van het goed managen van stress en veerkracht. De aanpak is er een vóór en dóór het bedrijf, vóór en dóór managers en in via hen vóór en dóór alle medewerkers.
Samengevat speelt het management een sleutelrol in stresspreventie. Het boek uitgelezen heeft de professor mij ervan overtuigd dat de gezondheid van werknemers wordt bepaald door de kwaliteit van het leiderschap en dat stressbeleid onderdeel zou moeten uitmaken in de visie van elke organisatie.
