Hij kwam terwijl hij er al heel erg doorheen zat. Herman zijn lichaam gaf al maanden allerlei signalen af die aangaven dat het niet goed met hem ging. Hij wist het, hij snapte het en toch was hij niet in staat om er iets mee te doen.
Inhoudsopgave
Altijd te druk, geen tijd, te moe, te …..
Een druk bezet man met een prachtige carrière. Een baan waar hij trots op was. Hij had er hard voor gewerkt om zover te komen. Als hij heel erg eerlijk was, had zijn privé leven er ook wel onder geleden. Hij had heel veel tijd in zijn werk gestopt. Wellicht te veel tijd, want veel sociale contacten waren er door de jaren niet overgebleven. Altijd te druk, geen tijd, te moe, te ….. noem maar op. Het leek erop dat hij nu de rekening gepresenteerd kreeg. Dat was pijnlijk. Vooral omdat zijn lijf zo aan het protesteren was. Dat lijf had natuurlijk al veel langer aan de bel getrokken, maar toen had hij geen tijd gehad om ernaar te luisteren, want ja, te druk.
Een lichaam is een vernuftig instrument. Het zit prachtig in elkaar, zeker wanneer alles werkt zoals het moet. Bovendien is het lichaam onze bondgenoot, maar dat vergeten we vaak gemakshalve maar even. Dus als we hoofdpijn hebben, dan nemen we nog een paracetemol, als onze spieren te veel opspelen, dan gaan we een tandje hoger door een sterke brufen te slikken. Of we stillen de pijntjes met nog wat extra alcohol. Daar komen we in een fijne roes van, waardoor het leven niet zo erg lijkt en dat dempt in eerste instantie ook alle pijntjes.
Ons lijf is onze bondgenoot, maar zo behandelen we het niet
Onze bondgenoot, ons lijf dus, probeert in eerste instantie een lichte hint te geven . In de vorm van hoofdpijn, een griepje, een slepende verkoudheid, waardoor we het iets rustiger moeten aan doen. Als we dan met zo’n hint niet veel doen, dan gaat het lichaam wat meer pittige signalen uitzenden. Dan krijgen we een blessure, waardoor we verplicht rust moeten houden. Of we krijgen last van onze ingewanden, waardoor het leven een stuk ingewikkelder wordt. Het lichaam hoopt dan dat we eens wat beter naar ons leven gaan kijken en de bakens gaan verzetten. Als we dat dan vervolgens nog niet doen, gaat het lichaam met sterker geschut schieten. Dan beland je in zo vicieuze cirkel van allerlei kleine klachten. De ene klacht lokt de andere uit. Jij je steeds ellendiger gaat voelen, totdat het niet meer gaat. Je hebt houden en keren om jezelf om de been te houden.
Zo zat Herman bij mij. Hij wist dondersgoed dat hij verkeerd bezig was. Dat het beter was om minder te gaan werken, dat hij beter voor zichzelf moest gaan zorgen. Aandacht aan zichzelf en zijn gezin moest gaan besteden. Hij wist het en toch lukte het hem niet. Enerzijds omdat het werk zo druk was en hij niet gemist kon worden, anderzijds omdat zijn gevoel dat niet toestond.
Welke boodschappen kreeg jij mee uit je opvoeding?
Toen we daar eens wat dieper op ingingen kwam op een gegeven moment het hoge woord eruit. Wie ben ik nog als ik minder ga werken. Herman ontleende dus zijn bestaan aan zijn werk. Als hij niet werkte, minder werkte, het niet druk had, dan had hij voor zijn gevoel geen betekenis in de wereld. Dan had hij geen recht op bestaan. Dan had hij er geen recht op om er te mogen zijn.
Toen we nog verder gingen spitten ontdekten we dat dit zijn oorsprong vond in zijn opvoeding. Van huis uit dat Herman meegekregen dat “ledigheid des duivels oor kussen is”. Met andere woorden: je moet werken, je moet geld verdienen, je mag niet luieren. Dat is niet oké, je moet je dienstbaar en nuttig maken. Van huis uit had hij dus meegekregen dat hij er alleen maar mocht zijn als hij werkte en zinvol bezig was. Tja, als je met die boodschap bent groot gebracht, dan is het niet zo gek, dat je maar doorwerkt en altijd maar doorgaat.
Het kan ook anders
Samen gingen we verder op onderzoek uit. We gingen ontdekken dat je ook als je minder hard werkt, recht hebt om er te zijn en dat je misschien dan ook nog wel veel leuker bent voor jezelf en je omgeving. Dus wellicht nog wel waardevoller dan wanneer je heel veel werkt.
Zo zie je, hoe overtuigingen die je van jongs af aan hebben meegekregen, ons leven in het hier en nu beïnvloedden en ons danig in de weg kunnen zitten. Hoe is dat bij jou? Herken je dit op de een of andere manier? Net als Herman kun jij ze ook ombuigen naar een positiever overtuiging die jouw als persoon meer recht doet.
