Nu de krapte op de arbeidsmarkt aanhoudt en de overheidscampagne een rode streep zet door discriminatie, worden bedrijven bedolven onder sollicitatiebrieven. Maar het is een illusie te denken dat een prima motivatiebrief en een CV aangepast aan het functieprofiel, reden is om een sollicitant uit te nodigen. Met een vlugge blik is de kans groot dat de brief op het stapeltje afwijzen terecht komt. Een brief beginnend met ‘Ik ben Caroline, eenenvijftig’ of ‘Ik ben Ahmed, zestig jaar jong’ is niet verstandig, alles eraan is fout. Selectie op leeftijd en afkomst is voor P&O een fluitje van een cent. Soms wordt de weigering toegelicht, maar veel vaker blijft de sollicitant achter met een standaard boodschap. Ondernemingen laten zich niet in de kaarten kijken, stilzwijgend wordt de oudere (allochtoon) buiten de deur gehouden. En daar bestaan allerlei drogredenen voor.
Verzinsels
De oudere is vaker ziek dan de jongere, traag, kan maar één ding tegelijk, beschikt door slijtage over minder hersencellen, verdraagt minder omgevingsgeluiden, klaagt, legt een kritische houding aan de dag, is duur, doet aan middagdutjes en is kwa levensverwachting op sterven na dood. Ik kan dit lijstje aanvullen met meer clichés, maar ik denk dat mijn punt gemaakt is. Clichés zijn overigens altijd waar, ook van de middagdutjes hoewel uit recent onderzoek blijkt dat siësta toch goed is voor de werkende mens.
Reden temeer om een positiever beeld te schetsen. Zo is de oudere bedachtzaam, gaat gericht te werk, zal energie niet verspillen aan beuzelarij, weet waar zijn grenzen liggen, begrijpt wat verwacht wordt, heeft ideeën en is de voorbije tijd wijs geworden. De kinderen zijn de deur uit, de kleinkinderen zijn leuk, de camper wordt gebruikt voor weekendjes weg, tijd te over om extra werk te verzetten, wordt door de klant als vanzelf serieus genomen, is niet zelden een vraagbaak of rustpunt voor de jongere en trapt op de rem als dat nodig is.
Samengaan
Werkstress heeft doorgaans weinig te maken met werk. De reden dat vooral de jongere werknemer ten prooi valt aan chronische stress, is onbalans tussen werk en privé. Echter, daar heeft de oudere ook last van, door mantelzorg en andere ingrijpende gebeurtenissen. Omgaan met stress is door generaties heen te leren, ook door evenwicht te vinden in het samengaan van jong en oud in een omgeving vrij van discriminatie.
